Przywództwo nie jest dla ludzi o słabym charakterze.

Nie chodzi tylko o to, że jest tak wymagającym zajęciem (choć z pewnością jest), ale raczej o to, że tak często wiąże się z niezrozumieniem i samotnością.

Apostoł Paweł doświadczył tego wiele razy. Całe swoje chrześcijańskie życie gorliwie angażował się w każdy aspekt misji, która została mu zlecona przez Boga. Jego działania niezliczoną ilość razy napotykały na opór wrogów i fałszywych przyjaciół.

Oczekując na wyrok w ciemnym rzymskim lochu, doświadczył samotności jak chyba nigdy wcześniej. Chwycił więc za pióro, by napisać list do swojego najbliższego przyjaciela i podzielić się z nim swoim zmaganiem.

W liście tym wymienia z imienia kilku bliskich mu ludzi. Niektórzy nawet w trudnościach pozostali mu lojalni. Inni boleśnie go zdradzili.