1 Petrus 2, 11

Leefste Frind, jie sent hia framd, un reisen hia bloos derch, wiels jun werkjeljet Tus em Himmel es. Doawäajen bedd ekj junt, hoolt junt frie von de beese Lost en dise Welt, dee es nich fa junt, dee well june Seelen en de Grunt brinjen.

Psalmen 73

1Een Psalm von Asaf. Gott es bestemt goot to Israel, to dee, dee een reinet Hoat haben. 2Oba waut mie aunbelangt, miene Feet hauden meist jejlept; ekj wia sea meist jefollen. 3Ekj wia aufjenstich von de stolte Pucha, aus ekj sach, woo goot de gottloose daut jinkj.

4Dee haben kjeene Kwol; dee sent em Kjarpa jesunt un stoakj. 5Dee haben nich Trubbel soo aus aundre Menschen, un dee sent uk nich soo jeploacht aus aundre Menschen. 6Äa Stolt henjt om an aus een Haulskjädkje, un see haben sikj met Jewault uteewen jekjleet. 7See sent fat daut an de Uagen schwalen. See haben mea aus daut Hoat sikj denkjen kaun. 8Äare Räden sent spottent un veachtent, en äaren Stolt driewen see to unjadrekjen. 9Met äa Mul räden see soo aus wan see dän Himmel ieejnen, un met de Tung soo aus wan see de Ieed ennämen. 10Doawäajen kjemt sien Volkj no an un see drinkjen sikj daut aula en, aus wan see een Kuffel Wota ladich drunken, 11un sajen: Woo kaun Gott weeten? Weet de Aulahechsta waut hia väajeit? 12Dit es soo aus de gottloose sent, onen Sorjen, un see woaren emma rikja.

13Daut haft nuscht jeholpen, daut ekj nich en Sind läwd. Daut haft mie nuscht jenuzt, daut ekj mien Hoat un miene Henj hab rein jehoolen. 14Ekj sie dän dachäwa jeploacht worden, un ekj sie aule Morjen jestroft worden. 15Wan ekj jeplont haud, daut ekj soo räden wudd, dan wia ekj dien Volkj nich tru jebläwen. 16Aus ekj dit aula proowd to vestonen, wia daut too unjadrekjent fa mie, 17bat ekj en Gott sien Heilichtum nenn jinkj un doa vestonen kunn, waut de gottloose fa een Enj neemen.

18Du stalst dee bestemt opp glauten Boddem; du statst dee rauf, daut see omkomen. 19Woo dee doch soo plazlich omkomen! Angst un Schrakjen ritt dee met sikj. 20Soo aus eena een Droom nich achten deit wan eena oppwakjt, soo woascht du, oo Har, dee nich achten, wan du oppsteist, dee to rechten. 21Aus ekj em Hoat truarich, un em Jeist vebettat wia, 22wia ekj een Noa un wist nich bäta; ekj wia ver die aus een Tia.

23Un doch hool ekj mie emma bie die opp; du helst mie aun de rajchte Haunt. 24Du woascht mie met dienen Rot väastonen, un mie nohäa met Ieren aunnämen. 25Wäm hab ekj em Himmel buta die? Doa es nuscht opp de Ieed, daut ekj haben mucht, buta die. 26Mien Kjarpa un mien Hoat mäajen vesajen oba Gott es de Krauft en mie, un woat daut eewich bliewen.

27Dee, dee von die wiet auf sent, woaren omkomen. Du brinjst dee aula om, dee die ontru sent. 28Oba fa mie es daut goot dicht bie Gott to sennen. Ekj hab mien vetruen en Gott dän Harn jesat, daut ekj von aul diene Woakjen räden kaun.

Aposteljeschicht 1

4Un aus hee met an toop wia, befool hee an, nich von Jerusalem wajch to gonen, oba to wachten, bat see daut kjrieen wudden waut de Voda vesproaken haud, wuavon, säd hee, jie mie haben räden hieet; 5wiels Johanes deept met Wota, jie oba sellen om een poa Doag met dän Heiljen Jeist jedeept woaren.

6Un aus see sikj soo tooptroffen, fruagen see am: Har, woascht du Israel nu wada äa Kjennichrikj häastalen? 7Hee säd to an: Daut es nich fa junt, de Tieden un Doag to weeten, dee de Voda sikj en siene Macht bestemt haft; 8oba wan de Heilja Jeist äwa junt komen woat, woa jie Krauft kjrieen, un jie woaren miene Zeijen sennen, en Jerusalem, en gaunz Judäa, en Samaria, un äwa de gaunze Welt.

Reema 13

1Lot aulemaun de Rejierunk unjadon sennen, dee Jewault äwa am haft. Wiels wan daut nich von Gott kjeem, wia kjeene Rejierunk; wiels Gott haft de Rejierungen aunjeordent. 2Dan es deejanja jäajen Gott siene Ordnunk, dee jäajen de Rejierunk es. Dee waut jäajenaun sent, woaren een Uadeel äwa sikj kjrieen. 3Wäa sikj goot benemt brukt sikj fa de rejierende nich ferchten. Daut motten mau dee, dee schlajchtet doonen. Wan du die fa de Rejierunk nich ferchten west, dan doo goodet, un dee woaren die soogoa doafäa lowen. 4Wiels daut es Gott sien Deena, die toom gooden. Oba wan du deist waut schlajcht es, dan fercht die, wiels dee drajcht daut Schwieet nich fa nuscht. Daut es Gott sien Deena, Rach to eewen äwa dee, dee beeset doonen. 5Doawäajen es daut needich, unjadon to sennen, nich bloos ut Forcht fa de Strof, oba om daut Jewessen sient haulwen. 6Dit es uk wuarom jie Taks tolen; Rejierungs Beaumten sent Gott siene Deena, dee sikj doatoo hanjäwen. 7Tolt aulem, waut jie an schuldich sent: Taks, dän jie Taks schulden; Zoll dän jie Zoll schulden; fercht wäm to ferchten es. Un ieet dee, dee daut traft.

Reema 12

9Doot june Leew nich heichlen. Habt een Aufschu fa daut, waut schlajcht es, un hoolt faust, waut goot es. 10Aus Breeda sell jie junt unjarenaunda von Hoaten goot sennen. Moakt emma Rum fa dän näakjsten siene Iea.